Theeliefde

Ergens eind jaren zestig. Een zwakke, ochtendlijke koffiegeur. Tafelkleed geel en hevig oranje. Doet me wat aan Indië denken, ware het niet van die grote ruiten.

Een Noorse Turi-kop met blauwgroene blommen zaait verwarring. Een theebuiltje hangt lusteloos over de rand. Het heeft het beste van zichzelf gegeven: in de kop een mooie koperkleur. Warm, vloeibaar koper. De zoeterige, moutige aroma’s maken me nieuwsgierig. De drank is te heet; ze wil niet delen. Ik besluit later mijn kans te wagen.

Begin jaren negentig. Ik woon in Russin en hoor en zie tussen de bergtoppen en aan het meer een gezondheidshype groeien. Thee weet ik nu, kan ook groen zijn. Jadegroen. Fluogroen. Rhônegroen. Maar de thee groeit niet aan de Rhôneoevers of op de Alpenflanken. Nog niet, besef ik nu. Want thee is reiswaardig en bovenal onwaarschijnlijk reislustig, al eeuwen.

In de Franse hypermarkt betasten mijn ogen de rijen theeblikken en mijn vingers vangen een zwart- blauwmetalen blik met daarin een plethora van geurige kleuren. Bergamot en korenbloem en thee. Compagnie Coloniale. 

Daarnaast een rijpe  TuoCha Pu’Er en ik zeil spoorslags naar de zolder van mijn grootmoeder in Bierbeek. De zolder met de Pitchpine meubelen, de lege koffietonnen en het oksaal waar ik  tussen de hanenbalken de marsen  en walsen van de lokale muzikanten hoor nazinderen. Thuiskomen. Oersmaak. Wild van- de –haak- gevallen rijp. Altijd dierlijk warm en troostend.

De Zwitserse wijngaard aan de voet van het huis en de Portugese plukkers die een oogstlied aanheffen – saudade-  blijven me bij alsof ik in een mysterieuze film figureer. Het wijnjargon kan me maar matig bekoren, de alcohol versluiert. 

Een jarenlange slaap. Ik ontwaak. Iemand heeft het over thee en ik grijp naar een pen. Oranje notitieblaadjes met oud –bekende lettergrepen en verrassend klinkende verzen. Hoe graag wil ik thee-dichten. 

In Brugge is een school. Om theeverzen te schrijven zal ik eerst leren zien en ruiken én proeven en de wetenschap niet mijden. Ik reis in ratio én imaginatie, op papier, in mijn hoofd. Mijn monkey mind is onverzadigbaar. Ik wil de weg op en nooit aankomen. Chado

Zie me daar,  ten voeten uit: in China, in India, in Japan. 

Het verhaal van de thee achterna. Zonnig en open, mistig en omhuld, opgewekt, dan weer melancholisch. Muziek van vroeger en nu. Een lange weg voor de boeg. Bestemming oneindig. Met thee als compagnon. Water en blaadjes. Een theebowl. Kijken, ruiken, voelen, proeven en zien wat er zich voordoet in de ruimte van de ervaring. En mensen om te delen. Zoveel mogelijk.

Tea for more…​

info@teaformore.be www.teaformore.be